Tuesday, June 18, 2013

Tentang Rasa, Tentang Aku

Aku memang jenis yang susah nak cari kawan baru. Maksud aku bile jumpa orang yang baru, aku susah nak berbual dan beramah mesra. Sebab aku takut orang tu tak suke aku. Jadi sebelum die rase tak suke aku, baik aku tak suke die dulu haha. aku memang tak reti nak mulakan perbualan, sebab aku tak kenal jadi aku rase terhad. Sebab tu ramai yang cakap aku sombong mase mula2 kenal. Lepas tu bila dah lame kenal mula la nak cakap kat aku "dulu aku takut nak tegur mu sebab nampak mu sombong gile". Lepas tu aku nak cover aku balas balik "aku pun rase mu sombong, sebab tu aku tak tegur" haha, aku tak nak sombong sorang2, aci? dan aku paling tak suke pergi tempat baru sorang2, tak ada orang yang aku kenal. Contohnya hari tu aku kena pergi PAC untuk pegawai tadbir, siap kena tidur hostel kat situ. Aku rase 2 hari tu sangat menyeksakan. Aku dapat kawan pun, aku tak bercakap sangat. Tak ada modal plus tak best. Tak macam kawan2 yang aku ada. Tapi yang sebenarnya, aku tak sombong. Cuma aku nak rase selamat, sebab aku tak nak orang annoyed atau rase jengkel ngan aku. Paham? Sebab aku tak suke orang tak suke aku. Paham?? Aku suke semua orang sayang aku walaupun aku tak sayang semua orang. Paham??? hahahhhahhaha.

Aku rase aku tak matang. Bukti paling nyata bile aku tunjuk gambar aku dengan adik beradik, mesti orang cakap "yang ni nampak lagi matang" sambil tunjuk salah sorang adik aku. Motif? Ataupun bila aku pergi mana2 ngan ma, mesti orang cakap "yang ni ke sulung?" sambil tunjuk salah sorang adik aku. Motif lagi?? lagi satu bile aku keluar, aku suke perhatikan orang. Aku rase semua orang matang, kecuali aku. Ape ni? Aku je ke manusia pelik dalam dunia ni? Maksud aku, bile aku tengok someone tu, aku tahu umur die dah 20-an. Dah matang. Tak kisah la dari gaya die ke, pakaian die ke. Tapi kalau aku, mesti aku rase macam aku budak hingusan yang belum kenal dunia haha. Ok mungkin sedikit hiperbola, tapi aku memang rase aku tak matang. Tak macam umur 24, tak macam student U. Macam student master? Lagi la tak kan.

Bile aku menangis, kena ada orang teman aku. Sebab aku akan rase lega bila ada orang teman. Tak payah pujuk beriya, cukup datang kat aku, cakap "dah la tu, jangan nangis" aku bole jadi lega sikit. Kadang-kadang tak payah cakap ape-ape pun, pegang tangan aku ke, gosok belakang aku ke, terus aku rase tak nak nangis dah. Jangan berani-berani cakap aku mengada, aku plaster mulut tu karang. Hari aku nangis sebab stress, terus aku boleh request sup ayam special haha. Thank you Sue, Anna ngan Zuzu. Lap you poreber lahhh!!! Lepas tu ade budak nama Kina tu nak sibuk-sibuk menangis jugak, nak request ayam percik tapi tak ade orang nak buat. Padan muke!! Padan muke!!!! hahahahhahah.

Aku cepat lupe. Sangat cepat lupe. Selalu kena marah ngan si Zuzu, Susu, Nana ngan Kiki tu. Korang tak tau ke cepat lupe tu sejenis penyakit. Tampai hati tau marah tite, tite takit ni haha. Tambah pulak kalau melibatkan manusia. Aku lupe aku jumpa budak tu kat mane, name ape. Siap sekali tu aku tanya sorang  budak "kite kenal kat mane eh?" padahal die satu tempat kerja dengan aku plus aku baru je sembang ngan die lebih kurang setengah jam sebelum tu!!! Kan dah jenuh nak mintak maaf hikhikhik.

Kadang-kadang aku bimbang sikap aku buat orang benci aku. Harap-harap tak ade la kan hehe~~